لیفت صورت

خطرات احتمالی لیفت صورت

مانند هر روش جراحی دیگری، علیرغم بهینه سازی دقیق بیماری های همراه قبل از عمل و تکنیک های دقیق حین عمل، ممکن است در جراحی کشیدن پوست صورت عوارضی رخ دهد.
مانند هر عمل زیبایی، شایع‌ترین پیامد نامطلوب نارضایتی از نتیجه زیبایی است که می‌تواند ناشی از تعدادی از مسائل، معمولاً جای زخم، عدم تقارن، بی‌نظمی‌های زاویه ها یا ظاهر غیر طبیعی باشد.
ایجاد یک رابطه قوی با بیمار قبل از عمل جراحی به جراح کمک می کند تا بیمار را از طریق هر چالشی که بعد از عمل رخ می دهد راهنمایی کند و رضایت بیمار را بهبود بخشد.

هماتوم

هماتوم شایع ترین عارضه بعد از لیفت صورت است که میزان بروز آن بین 0.2 تا 8 درصد گزارش شده است.
هماتوم ها را می توان به دو دسته ماژور یا مینور طبقه بندی کرد.
رخداد خونریزی عمده اغلب در عرض 24 ساعت پس از جراحی با علائم توده زیر جلدی، درد و تغییر رنگ پوست ،اکیموز رخ می دهد.
اینها نیاز به مداخله جراحی برای کنترل خونریزی دارند. اگر این اتفاق در گردن رخ دهد، ممکن است راه هوایی به خطر بیفتد و زخم باید به طور اورژانسی باز شود.
در مقابل، خونریزی جزئی تمایل به تأخیر دارد و ممکن است ناشی از ترشح شبکه زیر پوستی باشد. این رخدادها را اغلب می توان با انتظار هوشیارانه یا تخلیه کنار تخت بیمار مدیریت کرد.
خطر هماتوم توسط عوامل متعددی از جمله فشار خون بالا، جنسیت مرد، انعقاد خون یا استفاده از داروهای ضد انعقاد، تهوع پس از بیهوشی، استفراغ و درد افزایش می یابد.
پوست مردان به دلیل فولیکول‌های موی آن عروقی‌تر از زنانه است که منجر به خطر خونریزی بیشتر می‌شود.
استفاده از داروهای ضد پلاکت یا ضد انعقادها مانند آسپرین و داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDS) و مکمل‌های گیاهی که باعث افزایش خونریزی می‌شوند مانند جینکو، بیلوبا، زردچوبه، مخمر ، جینسنگ، ویتامین C و E با دوز بالا، روغن ماهی، سیر و گلوکزامین نیز باید 2 هفته قبل از جراحی قطع شود.

پرفشاری خون همچنان مهمترین عامل خطر در ایجاد هماتوم است. هدف حفظ فشار خون زیر 90/150 میلی متر جیوه است.
قبل از عمل، ممکن است داروهای سمپاتولیتیک مانند والیوم یا کلونیدین تجویز شود.
در حین عمل، هموستاز دقیق باید قبل از بسته شدن انجام شود. پس از عمل، عواملی که می توانند بیقراری را در بیماران در حال بهبودی افزایش دهند مانند حالت تهوع و درد نیز باید به سرعت مورد توجه قرار گیرند.
اثر قرار دادن درن بر تشکیل هماتوم نامشخص است. با این حال، درن ها ممکن است بتوانند تشکیل سروما را کاهش دهند.

نکروز پوست

این اغلب به دلیل آسیب میکروواسکولار ناشی از تشکیل سروما یا هماتوم و شرایط همراه مانند سیگار کشیدن و دیابت است.
نکروز پوستی می تواند شامل درم با ضخامت جزئی یا ضخامت کامل همراه با تشکیل اسکار باشد.
در نکروز با ضخامت جزئی، بیماران با تغییر رنگ و پوسته پوسته شدن پوست مراجعه می کنند. این معمولا با مراقبت محافظه کارانه از زخم برطرف می شود و بدون ایجاد اسکار به خوبی بهبود می یابد.
ممکن است تجویز برخی دارو ها مثل نیتروپاست یا دی متیل سولفوکسید (DMSO) برای بهبود پرفیوژن در نظر گرفته شود.
نکروز تمام ضخامت منجر به طولانی شدن زمان بهبودی با ناهنجاری‌های پوستی مانند بدرنگی، بی‌نظمی‌های کانتور و جای زخم می‌شود که نیاز به مداخله بیشتر دارد.
مهم است که زخم ها ابتدا بدون دبریدمان تهاجمی اداره شوند تا از آسیب بیشتر جلوگیری شود. بیمارانی که تحت عمل ریتیدکتومی و لایه برداری پوست در طول یک بیهوشی مشابه قرار می گیرند، ممکن است در معرض خطر بیشتری برای نکروز پوست باشند.

یکی از عوامل خطر اصلی برای نکروز پوست سیگار کشیدن است.

دود سیگار حاوی نیکوتین، مونوکسید کربن، سیانید هیدروژن و اکسید نیتریک است که همگی اثرات مضری بر حمل و نقل اکسیژن میکروواسکولار دارند و ترمیم زخم را مختل می کنند.
با توجه به افزایش خطر نکروز پوست با سیگار کشیدن، برخی از جراحان فوق تخصص جراحی پلاستیک احساس می کنند که لیفت صورت در سطح عمیق در افراد سیگاری ایمن تر است زیرا فلپ ضخیم تر باعث خونرسانی بهتر می شود.
اکثر جراحان در حال حاضر توافق دارند که 2-4 هفته ترک سیگار قبل و بعد از جراحی برای جلوگیری از نکروز پوست به شدت توصیه می شود.
داروهایی مانند شیمی درمانی و استروئیدها که می توانند بهبود زخم را تغییر دهند نیز مهم هستند که قبل از ریتیدکتومی در نظر گرفته شوند و ممکن است منجر به تاخیر یا لغو عمل شوند.
در نهایت، بستن پوست باید بدون کشش انجام شود تا از ایسکمی در لبه های زخم جلوگیری شود. قسمت‌های دیستال فلپ، در نواحی پیش گوش و پس گوش فوقانی، مستعدترین آسیب‌های اختلال در خونرسانی هستند و در نتیجه بیشترین احتمال ابتلا به نکروز را دارند.
شایان ذکر است، بیمارانی که تحت لیفت صورت تجدیدنظر قرار می‌گیرند، ممکن است خطر کمتری برای ایجاد نکروز پوستی داشته باشند، زیرا فلپ‌های پوستی آنها به طور موثری از زمان جراحی قبلی به تعویق افتاده است و جریان را از طریق عروق فرعی بهبود می‌بخشد.

آسیب عصبی

احتمال رخداد اسیب عصبی در حین عمل جراحی لیفت صورت حدود 0.7٪ تا 2.5٪ می باشد. می توان از آسیب عصبی با درک آناتومی مربوطه و تکنیک جراحی دقیق اجتناب کرد.
اگرچه استفاده از مانیتورهای عصبی حین عمل می‌تواند به جلوگیری از آسیب‌های عصبی کمک کند، اعصاب اغلب در اثر جراحی تهاجمی و کوتر الکتریکی آسیب می‌بینند، به‌ویژه زمانی که یک رگ، مانند ورید صورت یا ورید ژوگولار خارجی، در نزدیکی عصب فک پایین و عصب حسی اطراف گوش، شروع به خونریزی می‌کند.
اگر عصب در حین جراحی قطع شود و تشخیص داده شود، ترمیم فوری اپینوریال با میکروسرجری توصیه می شود.
بهبودی آسیب‌های عصب حرکتی ممکن است یک سال طول بکشد، یا ممکن است هرگز به طور کامل بهبود نیابد، اما اغلب می‌توان آن‌ها را با تزریق سم بوتولینوم به گروه‌های عضلانی طرف مقابل صورت برای بهبود تقارن، به‌ویژه در مورد آسیب شاخه فرونتال یا حاشیه‌ای فک پایین، مدیریت کرد.

شایع ترین عصب حسی آسیب دیده در طول عمل جراحی لیفت صورت عصب حسی اطراف گوش است، به ویژه در هنگام بالا بردن فلپ پوست خلفی گوش و بیمارانی که در گذاشتن گوشواره، استفاده از تلفن یا شانه کردن موهای خود مشکل دارند، گزارش شده است.
شاخه های فرونتال و حاشیه ای فک پایین عصب صورت شایع ترین اعصاب حرکتی آسیب دیده در طول ریتیدکتومی هستند.

عفونت

خوشبختانه در عمل جراحی کشیدن پوست صورت و گردن جراحی سلولیت یا تشکیل آبسه یک عارضه نادر است که به دلیل جریان خون قوی صورت است. عفونت زخم معمولاً توسط کوکسی های گرم مثبت مانند استافیلوکوک یا استرپتوکوک ایجاد می شود و معمولاً با آنتی بیوتیک هایی که فلور پوست را هدف قرار می دهند برطرف می شوند.

جای زخم و بی نظمی های پوستی

در حالی که برش های مورد استفاده برای لیفت صورت معمولا طویل هستند، انجام برش جراحی در محل مناسب می تواند دیده شدن آنها را بعد از عمل به حداقل برساند.
اسکارهای پهن، رنگدانه دار یا اریتماتوز در ناحیه پیش گوش را می توان با لیزر، تزریق استروئید یا به طور بالقوه با هیدروکینون درمان کرد.
اجتناب از نور خورشید در طی یکسال اول پس از جراحی نیز به جلوگیری از زخم های قابل توجه کمک می کند.
اسکارهای هیپرتروفیک یا کلوئید نیز ممکن است پس از 6 تا 12 ماه از ورقه سیلیکونی یا بازبینی جراحی بهره مند شوند.

نامنظمی‌های کانتور زیر پوستی

یکی دیگر از شکایات مرتبط، نامنظمی‌های زیر پوستی است که اغلب در اثر لایه‌شدن یا ریختن SMAS ایجاد می‌شود، به‌ویژه زمانی که فلپ زیر پوستی بسیار نازک است. تزریق و ماساژ استروئید معمولاً این نگرانی ها را کاهش می دهد.
علاوه بر این، تعدادی از ناهنجاری‌های نام‌گذاری شده نیز وجود دارد که ممکن است ناشی از دستکاری نادرست بافت نرم باشد.

بدشکلی گوش

زمانی اتفاق می‌افتد که کشش بیش از حد در سراسر بسته شدن پوست پایین‌تر از لوبول گوش قرار می‌گیرد. در این حالت لوبول به سمت پایین کشیده می شود و ظاهری به شکل یک لوب گوش کشیده و چسبیده ایجاد می کند.

بدشکلی گردن کبرا

زمانی اتفاق می‌افتد که بافت چربی بیش از حد از ناحیه مرکزی زیر چانه بدون برداشتن حجم متناسب از طرفین زیر چانه و بالای گردن برداشته شود.
این حفره زیر چانه یادآورشکل سر و گردن مار کبری است، از این رو نام آن را به خود اختصاص داده است. انتقال چربی با پیوند یا تزریق مشکل را بهبود می بخشد.

ظاهر کشیده شدن بیش از حد گوشه دهان

که ممکن است به ویژه پس از لیفت صورت در سطح عمیق ایجاد شود، می‌تواند نتیجه جانبی شدن بیش از حد پدهای چربی گونه یا کشش بیش از حد بر روی فلپ‌های گونه باشد که در نتیجه باعث گشاد شدن شکاف‌ دهانی می‌شود.

آلوپسی و ناهنجاری خط مو

این اغلب به دلیل آسیب به فولیکول های مو در حین برش، استفاده تهاجمی از کوتر الکتریکی یا بسته شدن تحت کشش بیش از حد ایجاد می شود. برش دادن تیغه چاقوی جراحی، موازی یا عمود بر فولیکول های مو، ممکن است ظاهر اسکار را به حداقل برساند.
همچنین باید بیماران از احتمال تلوژن افلوویوم پس از جراحی آگاه باشند، که در آن ریزش موی منتشر تقریباً 3 ماه پس از جراحی رخ می دهد. این وضعیت را می توان با تجویز ماینوکسیدیل درمان کرد، اما معمولا طی 6 ماه خود به خود برطرف شود.

سندرم درد درحین غذا خوردن

این مورد با لیفت صورت سطح عمقی گزارش شده است و ممکن است نتیجه آسیب رشته های عصبی پاراسمپاتیک پس از عقده ای به غده پاروتید باشد، عصب دهی مجدد نابجا منجر به انقباض بیش از حد دردناک سلول های میواپیتلیال در غده پاروتید در ابتدای خوردن غذا می شود.
درد معمولاً با ادامه غذا خوردن کاهش می یابد.
در حالی که این عارضه برای بیماران ناخوشایند است، اغلب می توان آن را با تزریق سم بوتولینوم تسکین داد و به طور کلی طی 6 تا 12 ماه خود به خود برطرف می شود.

نارضایتی بیماران از نتیجه جراحی

در نظر گرفتن سابقه روانپزشکی بیمار قبل از عمل مهم است زیرا ممکن است نشان دهنده خطر افسردگی پس از عمل باشد که می تواند به نارضایتی از نتیجه جراحی کمک کند.
در برخی موارد، نارضایتی ممکن است اجتناب ناپذیر باشد و بسیاری از بیماران طی 1 تا 2 سال پس از جراحی اولیه، به ویژه برای نواحی افتاده شده بافت نرم ، نیاز به دخالت جراحی یا غیر جراحی دارند.
معمولاً برای حفظ نتیجه مطلوب، فاصله 5 تا 10 ساله بین لیفت صورت انتظار می رود.